خداى سبحان مى فرماید: «ما در قرآن چیزى را فروگذار نکردیم»و فرمود: «در قرآن بیان هر چیزى است».
و یاد آور شدیم که: بعض قرآن گواه بعض دیگر است و اختلافى در آن نیست.
پس خداى سبحان فرمود: «اگر قرآن از طرف غیر خدا نازل مى شد اختلافات زیادى در آن مى یافتند»
همانا قرآن داراى ظاهرى زیبا و باطنى ژرف و ناپیداست، مطالب شگفت آور آن تمام نمى شود،
و اسرار نهفته آن پایان نمى پذیرد و تاریکى ها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد.
خطبه18
آنها در یارى کردن باطل خود، وحدت دارند، و شما در دفاع از حق متفرّقید
شما
امام خود را در حق نافرمانى کرده و آنها امام خود را در باطل
فرمانبردارند.
آنها نسبت به رهبر خود امانت دار و شما خیانتکارید، آنها در شهرهاى خود به اصلاح و آبادانى مشغولند و شما به فساد و خرابى
اگر من کاسه چوبى آب را به یکى از شماها امانت دهم مى ترسم
که بند آن را بدزدید.
خدایا، من این مردم را با پند و تذکّرهاى مداوم خسته کردم و آنها نیز مرا خسته نمودند،
آنها از من به ستوه آمده، و من از آنان به ستوه آمده، دل شکسته ام،
به جاى
آنان افرادى بهتر به من مرحمت فرما، و به جاى من بدتر از من بر آنها مسلّط
کن.
خدایا، دلهاى آنان را، آنچنان که نمک در آب حل مى شود، آب کن.
آنگاه که خداوند آیه 1 و 2 سوره عنکبوت را نازل کرد که:
آیا مردم خیال مى
کنند چون که گفتند ایمان آوردیم، بدون آزمایش رها مى شوند ،دانستم که تا
پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم در میان ماست آزمایش نمى گردیم.
پرسیدم اى رسول خدا این فتنه و آزمایش کدام است که خدا شما را بدان آگاهى
داده است ،فرمود: «اى على پس از من امّت اسلامى به فتنه و آزمون دچار مى
گردند»
و پیامبر خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: «اى على
همانا این مردم به زودى با اموالشان دچار فتنه و آزمایش مى شوند، و در
دیندارى بر خدا منّت مى گذارند، با این حال انتظار رحمت او را دارند، و از
قدرت و خشم خدا، خود را ایمن مى پندارند، حرام خدا را با شبهات دروغین،و
هوس هاى غفلت زا، حلال مى کنند، «شراب» را به بهانه اینکه «آب انگور» است
و رشوه را که «هدیه» است و ربا را که «نوعى معامله» است حلال مى شمارند».
گفتم اى رسول خدا: در آن زمان مردم را در چه پایه اى بدانم آیا در پایه
ارتداد یا فتنه و آزمایش پاسخ فرمود: «در پایه اى از فتنه و آزمایش»
خطبه 156